Weekend with the parents - Episode I

Daar ben ik weer!

Nouja, "weer" is eigenlijk niet het juiste woord. Mijn belofte om regelmatiger te bloggen ben ik namelijk nog niet bepaald nagekomen. Al heb ik de interval al weten te verkleinen van drie naar twee weken! Baby steps, baby steps ;)

Enfin, back to the story: mijn ouders zijn gearriveerd in the US of A! Maar waar mijn reis al niet bepaald soepel ging, verliep hun reis misschien nog wel slechter. Bij hen lag het probleem echter niet in het binnen komen van de VS, maar in de autorit van San Francisco naar Davis. Die duurde namelijk niet de geplande één uur en dertig minuten. Nee, tel daar maar een uur of vijf (!!!) bij op. Al het verkeer naar het oosten was namelijk geblokkeerd wegens grootschalig onderzoek naar een schietpartij eerder op de dag. Het onderzoek was weliswaar succesvol (zie nieuwsbericht), maar het verkeer rondom San Francisco lag natuurlijk helemaal op zijn gat. Maar eind goed, al goed, want 's avonds laat arriveerden ze veilig en wel in Davis, en dat is al heel wat waard! :)

Omdat mijn ouders door de combinatie jetlag + monsterfile niet meteen puf hadden om een weekend lang activiteiten te ondernemen, had ik tijd over voor een andere reünie. Naast mijn ouders was namelijk ook mijn geliefde racefiets het land binnen gevlogen! Dat werd dus meteen een (iets te enthousiaste) herenigingsrit in wat ze hier een lentezonnetje noemen - voor Nederlandse begrippen is de zomer hier al aangebroken, aangezien de temperaturen dag in dag uit dik boven de 20 uitkomen. Eenmaal moe maar voldaan thuis kon ik twee conclusies trekken. 1) Ik ga hier nog veel fietsplezier beleven de komende tijd. En 2) Zonnebrand en water zijn de primaire levensbehoeften in Californië.

Eenmaal bijgekomen van de reis waren mijn ouders klaar voor een tripje de omgeving in. Mijn huisgenootjes gaven als advies om een trail te lopen bij het nabijgelegen Lake Berryessa, en aldus geschiedde. Bepakt en bezakt met voldoende water, en goed ingesmeerd tegen de brandende zon, trokken we er op uit door de prachtige bergen rondom het meer. Dit leverde naast zweet en vermoeide benen vooral veel mooie uitzichten (zie foto's) en drie grote glimlachen op. Helaas betekende het einde van de trail ook meteen het einde van het bezoek van mijn ouders, die de rest van hun verblijf hier het land door trekken. Voor ze het land verlaten komen ze gelukkig nog wel hun laatste weekend rond Davis doorbrengen, wat waarschijnlijk betekent dat we een weekend lang San Francisco gaan verkennen. Iets om naar uit te kijken dus! Verslag daarvan volgt uiteraard over een paar weken in Episode II van de serie Weekend with the parents.

Voor die tijd zal ik echter nog genoeg mee maken om over te kunnen bloggen, dus verwacht (nu echt!) spoedig een nieuw bericht. Maar voordat ik dit verhaal afsluit wil ik nog een tip geven als je een Amerikaan tevreden wilt stellen: geef ze oud- Hollands voedsel! Stroopwafels, stamppot, rookworst, they love it. Dit heb ik met eigen ogen kunnen beschouwen tijdens de Dutch Winter Dinner van mijn lab (mijn beide stagebegeleiders zijn Nederlands). Elke regel heeft echter een uitzondering; drop wordt door zeker 75% van mijn Amerikaanse proefpersonen met een zuur gezicht opgegeten of zelfs uitgespuugd. Ach ja, blijft er mooi meer over voor mij om van te snoepen tijdens het typen ;)

Tot zover deze update, until next time!